Ik had er nog nooit van gehoord en kan er ook niets over vinden op internet, maar mijn kunstdocente had het over de zgn. "Kwalitatieve Sprong", alsof het een bekende filosofie betrof. Hoe dan ook, haar beknopte uitleg klonk plausible; "Eerst gaan dingen bagger, voordat er een sprong voorwaarts volgt". Ja, daar herken ik zeker wat in. Voordat dingen op hun plaats vallen, voordat je kunt spreken van een sprong voorwaarts, heb je soms het gevoel maar wat aan te rommelen of zelfs achteruit te lopen, in een moeras weg te zinken, geen idee te hebben waar je mee bezig bent (wat ook wel weer een voorwaarde is voor creativiteit), diep gefrustreerd te zijn of het totale overzicht kwijt te zijn.....kortom "struggle". Maar dan ineens, als een stip aan de horizon, verschijnt de zon, die een helder licht op alles schijnt. Ik vindt het een hoopvol gegeven! Als ik kunst maak, overvalt me dit gevoel regelmatig. Het werkt voor mij, om dingen even los te laten en er op een ander moment weer op terug te pakken. Het plezier en vertrouwen erin blijven houden is dan heel belangrijk, maar soms ook een uitdaging. Misschien moeten we onszelf gewoonweg niet zo serieus nemen! Een ander even mee laten kijken, kan ook heel verfrissend werken. Let wel: laat die "iemand" een positieve bondgenoot zijn! Besef, dat aan ieder "meesterwerk", soms duizenden probeersels en jarenlange studie vooraf gaan. Instant gratification is iets van deze eeuw en misschien zijn we daar wel te veel verslaafd aan geraakt. Dit gezegd, heb ik het besluit genomen om wat bewuster bezig te gaan met mijn kunstcreaties. Met "bewuster" bedoel ik; mijzelf meer de tijd gunnen, het belang omarmen van het proces zelf en bovenal het plezier dat ik beleef aan het creëren! Mij wat minder te richten op resultaat, omdat ik geloof dat de voorwaardes hiervan liggen in intentie en levenshouding.
